Η περίοδος που διανύουμε, περίοδος αναζωογόνησης του Φοιτητικού Κινήματος.

Άρθρο από το δεύτερο φύλλο του Πανσπουδαστικού ΣΕΙΣΜΟΥ

του Φοίβου Καρακώστα

Βασικό στοιχείο για την ανάταση του Φοιτητικού Κινήματος

η πολιτική και ιδεολογική διαπάλη

Οι πρόσφατοι φοιτητικοί αγώνες, ενάντια στις αναδιαρθρώσεις που εξήγγειλε η κυβέρνηση και αφορούν την Ανώτατη Εκπαίδευση, είναι μια εξέλιξη θετική που ανοίγει νέες προοπτικές για την αναζωογόνηση και ουσιαστική ανάταση του φοιτητικού κινήματος. Η ένταση των φοιτητικών κινητοποιήσεων και οι αγωνιστικές διαδικασίες εμφανίστηκαν σε μια εποχή που το φοιτητικό κίνημα βρισκόταν σε σοβαρή κρίση, αν εξαιρεθούν κάποιες μεμονωμένες φάσεις ανόδου. Με ευθύνη των παρατάξεων του δικομματισμού, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ, είχε συντελεστεί μια γενική απαξίωση μεγάλης μάζας των φοιτητών προς τις αγωνιστικές διαδικασίες ενώ υπολειτουργούσαν τα όργανα του κινήματος, η ΕΦΕΕ, τα Διοικητικά Συμβούλια και οι Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών Συλλόγων.

Μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος του ΕΣΥΠ για το νέο Νόμο-Πλαίσιο για τη λειτουργία των πανεπιστημίων το κίνημα των φοιτητών ακολούθησε μια φάση απότομης ανόδου. Διεξήγαγε με ανεβασμένες μορφές πάλης έναν αγώνα που χαρακτηρίστηκε από ουσιαστική κριτική με την οποία αντιτάχθηκε στο νέο Νόμο-Πλαίσιο αναδεικνύοντας τον αντιδραστικό του χαρακτήρα.
Αυτή είναι μια δυναμική που δεν πρέπει να χαθεί. Η Γενική Συνέλευση αναδείχθηκε ξανά σε όργανο λήψης αποφάσεων του φοιτητικού κινήματος, χιλιάδες φοιτητές συμμετείχαν στις αγωνιστικές διαδικασίες ενώ το πιο σημαντικό είναι ότι η μεγάλη τους πλειοψηφία καταδίκαζε την κοινή στρατηγική της ΕΕ που εφαρμόζεται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Η μεγάλη αυτή συμμετοχή των φοιτητών, πάρα πολλών μη συσπειρωμένων στις πολιτικές παρατάξεις είναι στοιχείο ελπιδοφόρο που καταδείχνει ακριβώς αυτή τη δυνατότητα αναζωογόνησης του κινήματος ενώ προβάλλει ως αντικείμενο διαπάλης ο πολιτικός και ιδεολογικός προσανατολισμός του.
Τις συνθήκες αυτές έσπευσε να εκμεταλλευτεί το ΠΑΣΟΚ που θέλησε να χειραγωγήσει τους αγώνες και τη δυναμική τους έχοντας στόχο την εκτόνωσή τους σε προσανατολισμό μονάχα καταδίκης της σημερινής κυβέρνησης και της υπουργού Παιδείας, αποκρύπτοντας τις ενοχές της πολιτικής που και το ίδιο ακολουθεί και υπερασπίζεται.

Αυτοί οι αγώνες δε συνέβησαν εντελώς ξαφνικά, η δυναμική του κινήματος δεν έγινε σαν «κεραυνός εν αιθρία» μα ήταν απλά η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι.Η αντιπαράθεση του κινήματος στο νέο Νόμο-Πλαίσιο ήταν ουσιαστικά το έναυσμα για ουσιαστική αντιπαράθεση στα οξυνόμενα προβλήματα, στην Παιδεία αλλά και γενικότερα. Έτσι κάθε αντικειμενικός κριτής, καθένας που νοιάζεται για την προκοπή των φοιτητών, το κίνημά τους και υπερασπίζεται τις ανάγκες στη μόρφωση μακριά από παραταξιακές εμπάθειες, αναγνωρίζει το ρόλο της ΠΚΣ στη διαμόρφωση αυτού του κλίματος. Με συνεχή ενημέρωση και διαρκές κάλεσμα αγώνα στους φοιτητές, όλο το χρόνο, με την ανάδειξη των φοιτητικών εκλογών σε διαδικασία «δημοψηφίσματος» υποταγής ή αντίστασης στην ασκούμενη πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καλλιεργούσε στις μεγάλες μάζες των φοιτητών τα αιτήματα για αντεπίθεση για το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας με ολοκληρωμένες προτάσεις για Επιστημονική Έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας, επαγγελματική ειδίκευση και αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους.

Ο ρόλος των άλλων πολιτικών δυνάμεων

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αναλάβει αυτή τη στιμή το έργο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που το ονομάζει «μεταρρύθμιση», για την Παιδεία. Τα επιχειρήματά της πατάνε στην κατάσταση που βρίσκονται αυτή τη στιγμή τα Ανώτατα Εκπαιευτικά Ιδρύματα, στα υπαρκτά και οξυνόμενα προβλήματα. Σ’ αυτό δε διαφωνεί κανείς, ούτε ακόμα και αυτοί που τα δημιούργησαν, όμως οι προτεινόμενες αναδιαρθρώσεις δεν έρχονται να βελτιώσουν, να αλλάξουν αυτή την κατάσταση μα βρίσκονται στην ίδια λογική, είναι η συνέχειά τους. Οι προτάσεις για την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, για την παραπέρα επιχειρηματική δραστηριότητα και εκμετάλλευση του πανεπιστημίου, υπό τις υποταγές του κεφαλαίου, έρχονται να οξύνουν τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση και τα προβλήματα που την υποβαθμίζουν. Μ’αυτή την κυβερνητική πολιτική συντάσσεται και η ΔΑΠ η οποία στην προσπάθεια υπεράσπισής της την περίοδο των έντονων αγωνιστι-κών διαδικασιών έδρασε σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός, διαφωνόντας μονάχα σε επιμέρους ζητήματα, όταν κατέβαινε στις γενικές συνελεύσεις, για να κρατήσει εγκλωβισμένους τους φοιτητές που συνειδητοποιούσαν το χρέος τους να γυρίσουν την πλάτη σ’ αυτή την πολιτική.

Το ΠΑΣΟΚ που συναινεί στην πολιτική αυτή, επιβεβαιώνει ξεκάθαρα τη στρατηγική σύγκλιση με τη ΝΔ, κατηγορώντας την κυβέρνηση μονάχα για «καθυστερήσεις» στην εφαρμογή της. Συγκεκριμένα ο Γ.Παπανδρέου δήλωσε πριν λίγες μέρες στο Βόλο πως «η κυβέρνηση είναι ανίκανη, απέτυχε να μεταρρυθμίσει την εκπαίδευση». Την ίδια στιγμή η νεολαία του στα πανεπιστήμια, η ΠΑΣΠ, αν και σε ρόλο κράχτη τον χειροκροτεί, κρατάει «αποστάσεις» για να μη χρεωθεί κι αυτή την αντιλαϊκή εκπαιδευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, βοηθώντας στον εγκλωβισμό των φοιτητικών συνειδήσεων και υποσκάπτοντας την πορεία ουσιαστικής αναζωογόνησης του κινήματος και αντιπαράθεσης με την αντιδραστική εφαρμοζόμενη πολιτική.

Το ψευτο-επιχείρημα περί «ανεξάρτητου» κινήματος

Η εκρηκτικότητα των προβλημάτων στην Ανώτατη Εκπαίδευση, την εργασία, την επαγγελματική ειδίκευση έδωσε έδωσε το έναυσμα για αντίδραση εκ μέρους των φοιτητών. Φυσικά οι διαδικασίες του κινήματος δεν αφέθηκαν στην «τύχη» από τις πολιτικές δυνάμεις επιβεβαιώνοντας πως η ταξική πάλη διεξάγεται με μορφή αντιπαράθεσης πολιτικών κομμάτων στο μαζικό κίνημα. Έτσι οι αστικές δυνάμεις επιχείρησαν να παρέμβουν σ’αυτό επιστρατεύοντας φοιτητικές παρατάξεις, κρατικά όργανα και βεβαίως τα ΜΜΕ. Στόχος τους ήταν η συκοφάντηση των αγώνων εμφανίζοντας το κίνημα των φοιτητών σαν κίνημα ακτιβιστών που συγκρούονται με την αστυνομία, να τρομοκρατήσουν και φυσικά να χειραγωγήσουν τους ίδιους τους αγώνες. Αν και τα νήματα σ’αυτή την προσπάθεια κινούσε το «αντιπολιτευόμενο» ΠΑΣΟΚ, στη βιτρίνα εμφανίζονταν «ανεξάρτητες-εξωκοινοβουλευτικές» παρατάξεις. Στόχος ήταν να γίνει ο αγώνας των φοιτητών ακίνδυνος για το σύστημα, αποτρέποντας από τα χαρακτηριστικά του αυτά της αμφισβήτησης της κυριαρχίας του, των εναλλακτικών προτάσεων για διαφορετικά σχεδιασμένη οικονομία και πολιτική στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που να ικανοποιεί τις λαϊκές και συνεπώς τις φοιτητικές ανάγκες.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην προσπάθεια να αποκρύψουν τον ένοχο, εμφάνιζαν ως απειλή για το δήθεν «αυτόνομο» κίνημα, μονάχα την ΠΚΣ και στη συνέχεια την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, καθώς προσπαθούσαν να κατασυκοφαντήσουν τη συμβολή της και να χτυπήσουν με κάθε τρόπο τις πρωτοπόρες προτάσεις της. Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση πως για να έχει νίκες το κίνημα πρέπει να συγκρούεται όχι μονάχα με το φορέα αλλά και με τα στηρίγματα της αντιπαρατιθέμενης πολιτικής.

Προωθημένα αιτήματα και στόχοι πάλης
Προοπτικές για ένα νικηφόρο κίνημα

Για να υπάρξουν οι προοπικές ουσιαστικής νίκης του κινήματος ενάντια στις αναδιαρθρώσεις που ορίζονται από τη σκοπιά του κεφαλαίου είναι επιτακτική ανάγκη να γίνεται αντιπαράθεση με αιτήματα που ορίζονται από τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών. Έτσι μπορεί να δοθεί η προοπτική για κατακτήσεις όπως Δημόσια και Δωρεάν παιδεία για όλους, που σήμερα δείχνουν μη πραγματοποιήσιμες λόγω των αρνητικών συσχετισμών. Αν και ουσιαστικός παράγοντας που οδηγεί στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών είναι το πρόβλημα εξουσίας, τα αιτήματα αποτελούν τον κρίκο που τα συνδέει και οδηγεί την ανατροπή προς όφελος των φοιτητών και του λαού γενικότερα.

Για το λόγο αυτό αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα η αναμέτρηση του φοιτητικού κινήματος με την κυρίαρχη πολιτική να καλλιεργεί την αντίληψη της κοινής πάλης με το εργατικό και λαϊκό κίνημα αφού και τα προβλήματα που θέτονται προς αντιμετώπιση είναι κοινά και αφορούν το σύνολο της κοινωνίας.

Η πολιτική και ιδεολογική διαπάλη, ο αγώνας γι’ αυτόν τον προσανατολισμό του κινήματος και η ωρίμανσή του, οδηγεί στο βάθεμα της πολιτικής συνείδησης των φοιτητών και το ατσάλωμά του. Ακριβώς η ένταση αυτής της διαπάλης και η παρέμβαση της ΠΚΣ είναι παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει στην ουσιαστική ανάταση του κινήματος, στην ανατροπή συσχετισμών μέσα σ’αυτό, σε ουσιαστικές, σημαντικές και μεγάλες κατακτήσεις.

Κινηματογραφική Ομάδα Γεωλογικού

Άρθρο από το δεύτερο φύλλο του Πανσπουδαστικού Σεισμού

του Νταγκούμα Στέλιου

Στα σκαριά είναι μια πολύ σημαντική προσπάθεια για τη σύσταση της Κινηματογραφικής Ομάδας Γεωλογικού. Πολύ σοβαρή και επίπονη προσπάθεια, αν σκεφτεί κανείς πως για να μπορέσει να επιτευχθεί η λειτουργία μιας τέτοιας πολιτιστικής ομάδας πρέπει να περάσει το αίτημα των φοιτητών που θέλουν να ασχοληθούν με τον πολιτισμό από τα μύρια κύματα της γραφειοκρατίας, της πίεσης για τα ελάχιστα που θα έπρεπε να υπάρχουν στο πανεπιστήμιο για να επιτυγχάνεται η ουσιαστική πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας όσων σπουδάζουν σ’ αυτό. Βασικά πράγματα που πρέπει να καλυφθούν είναι οι υποδομές για προβολή ταινιών καθώς και η διάθεση μιας αίθουσας από την Κοσμητεία.
Η Κινηματογραφική Ομάδα του Γεωλογικού έχει αρχίσει μια υποτυπώδη δράση από την περασμένη χρονιά, όποτε και πρωτοακούστηκε από φοιτητές του τμήματος η ιδέα για τη σύσταση μιας τέτοιας ομάδας. Τα πρώτα δείγματα είναι θετικά και δείχνουν πως οι φοιτητές έχουν την όρεξη να ασχοληθούν με τον πολιτισμό και να αφιερώσουν τον ελεύθερο χρόνο στην πραγματική δημιουργία και όχι μονάχα σε «κέντρα αποχαύνωσης» της νεολαίας, εκεί που πολλοί καλοθελητές θέλουν να τους στείλουν. Η δράση της ομάδας προορίζεται να γίνει με προβολή ταινιών διαφόρων ειδών και συζητήσεις πάνω σ’αυτές. Μπαίνει πάντως από την αρχή και η προοπτική κάποια στιγμή να δημιουργηθεί από τους ίδιους τους φοιτητές και ένα ερασιτεχνικό φιλμ, επεκτείνοντας τη δραστηριότητά της και στη δημιουργία. Βασικός παράγοντας που καθορίζει την επιτυχία μιας τέτοιας προσπάθειας είναι η συμμετοχή. Γι’ αυτό όσοι περισσότεροι, τόσο καλύτερα. Η 7η τέχνη μας καλεί.

Μουσική Ομάδα ΣΘΕ

Άρθρο από το δεύτερο φύλλο του Πανσπουδαστικού Σεισμού

του Αναστασίου Κώστα

Πριν τρία χρόνια ξεκίνησε μία προσπάθεια με πρωτοβουλία των φιλόμουσων μελών της Π.Κ.Σ. Φυσικού να δείξουν την αγάπη τους και να προβάλλουν την άποψή τους για τη μουσική, ιδρύοντας τη μουσική ομάδα φυσικού (Μ.Ο.Φ.), η οποία έδινε συναυλίες στους χώρους του πανεπιστημίου με κάθε ευκαιρία...! Αυτή η μουσική ομάδα δεν είχε απήχηση μόνο σε φοιτητές του τμήματος Φυσικού και της Π.Κ.Σ., αλλά και σε άλλους φοιτητές της Σ.Θ.Ε., που πίστεψαν και σεβάστηκαν την προσπάθεια και την επιτυχία αυτής της ομάδας και θέλησαν και αυτοί να συμμετέχουν ενεργά στην στήριξη και συνέχισή της. Έτσι, πέρσι η ομάδα διευρύνθηκε & μετονομάστηκε σε Μουσική Ομάδα Σ.Θ.Ε. Φέτος αυτή η προσπάθεια αναζοπυρώνεται, έχοντας ως στόχο να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η Μουσική Ομάδα Σ.Θ.Ε.!!!
Η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας στήριξε στο παρελθόν και στηρίζει πάντα ενεργά τέτοιες ομάδες πολιτιστικού περιεχομένου, καθώς ο πολιτισμός πρέπει να προβάλλεται όχι μόνο μέσα, αλλά και έξω από το χώρο του πανεπιστημίου και να περνάει το μήνυμα στον κάθε φοιτητή ότι πρέπει να διευρύνει με κάθε τρόπο τους ορίζοντες του, αν θέλει πραγματικά να είναι επιστήμονας, με όλη τη σημασία της λέξης. Ας στηρίξουμε, λοιπόν, ο καθένας μας όσο μπορεί και ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, αυτές τις προσπάθειες των συναδέλφων μας, που προβάλουν μία διαφορετική άποψη για τον πολιτισμό. Εξάλλου, «εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδερφέ μου από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο...»

Αναφορά στους Pink Floyd

Από το δεύτερο φύλλο του Πανσπουδαστικού Σεισμού

άρθρο των Αναστασίου Κώστα, Ψαρά Αλέξανδρου

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ιδρύθηκε ένα από τα μεγαλύτερα σχήματα της ροκ μουσικής και ίσως ένα από τα συγκροτήμα τα που ενέπνευσαν περισσότερο τη μουσική της εποχής εκείνης και συνεχίζουν να επηρρεάζουν ακόμα και σήμερα πολλούς νέους καλλιτέχνες και μουσικούς. Ο λόγος για τους Pink Floyd, οι οποίοι κατάφεραν να συνδιάσουν τη ροκ σκηνή εκείνης τη εποχής στην πιο τεχνική της μορφή με διάφορες προσμίξης από τζαζ και ηλεκτρονική μουσική με τον πιο εμπνευσμένο τρόπο. Η μουσική τους ακόμα και σήμερα θεωρείται από τα πιο προοδευτικά ακούσματα, είναι βάση της σύγχρονης progressive σκηνής, τόσο της psychedelic trance αλλά και της progressive ροκ και μέταλ. Επίσης πέρα από τη μουσική τους επιρροή στο σύγχρονο ήχο έχουν επιρρεάσει και ιδεολογικά και πολλούς καλλιτέχνες λόγω των επαναστατικών και αφυπνιστικών στίχων τους. Οι δίσκοι που θα σας προτείναμε να ακούσετε αν δε γνωρίζετε τη δισκογραφία τους είναι το Division Bell, The Wall και Dark Side of the Moon. Σας προτείνουμε να δείτε και την ταινία τους The Wall.

Έριδα, το όνομα του νέου νάνου πλανήτη

Από το δεύτερο φύλλο του Πανσπουδαστικού Σεισμού

Ο μακρινός παγωμένος βράχος, στου οποίου η ανακάλυψη οφείλεται σε μεγάλο βαθμό ο πρόσφατος υποβιβασμός του Πλούτωνα σε νάνο πλανήτη και γενικότερα η επανεξέταση του όρου «πλανήτης» από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση (ΔΑΕ), απέκτησε όνομα αντίστοιχο με την αναταραχή που προκάλεσε στην αστρονομική (και όχι μόνο) κοινότητα, αλλά και με την παράδοση της ονοματοδοσίας των ουράνιων σωμάτων με βάση την αρχαία ελληνική μυθολογία. Η ΔΑΕ τον ονόμασε Έριδα, από το όνομα της μυθολογικής θεάς του χάους και του αλληλοσπαραγμού.
Η Έριδα, σύμφωνα με το μύθο, προκάλεσε αντιπαράθεση μεταξύ των θεών, όταν μια φορά που δεν την κάλεσαν σε γιορτή, έριξε ένα χρυσό μήλο στον κήπο τους. Η Ήρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη κάλεσαν τον Πάρη να διαλέξει ποια από τις τρεις θα πάρει το μήλο, δίνοντάς του η καθεμιά σαν αντάλλαγμα δύναμη, σοφία ή την ωραιότερη γυναίκα (είναι γνωστή η επιλογή που έκανε ο Πάρης, αιτία, τάχα, του Τρωικού πολέμου).
Η Έριδα που ανακαλύφθηκε πέρσι, περιφέρεται γύρω από τον ήλιο σε απόσταση 14,4 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων και μέχρι τώρα ήταν γνωστή με το προσωρινό όνομα 2003 UB-313-. Έχοντας διάμετρο 110 χιλιόμετρα μεγαλύτερη από του Πλούτωνα έβαζε το δίλημμα είτε να ονομαστεί δέκατος πλανήτης, είτε να υποβιβαστεί ο Πλούτωνας (όπως και έγινε) σε νάνο πλανήτη και να μπει η Έριδα στην ίδια κατηγορία με αυτόν. Μάλιστα στο πλαίσιο του υποβιβασμού του Πλούτωνα ο πρώην πλανήτης απέκτησε την περασμένη βδομάδα και αριθμητική ονομασία, όπως γίνεται με όλα τα υποδεέστερα των πλανητών ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Οι αποφάσεις αυτές της ΔΑΕ συνάντησαν την... έριδα ανάμεσα στη ΔΑΕ και μερίδα αστρονόμων.
Κατάλληλο όνομα δόθηκε και στο δορυφόρο της Έριδας. Ονομάστηκε... Δυσνομία, όπως λεγόταν η κόρη της θεάς Έριδας. Με τις πρόσφατες αποφάσεις της ΔΑΕ αποφέυχθηκε να καθιερωθεί το όνομα «Ζήνα», που είχε προτίνει για την Έριδα ο αστρονόμος που την ανακάλυψε. Αν καθιερωνόταν η σε τέτοια βάση ονοματοδοσία ίσως κάποτε να δικαιώνονταν οι Αμερικανοί που πιστέυουν ότι ο Πλούτωνας πήρε το όνομά του από τον πλούτο, το σκυλάκι των κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϋ.

Επιμέλεια: Κορναράκης Γιώργος

Η εξέλιξη των ζωών στη Γη

Από το δεύτερο φύλλο του Πανσπουδαστικού Σεισμού

Ανακαλύφθηκε απολίθωμα αμφιπλεύρου ζώου που έζησε 50 εκατομμύρια χρονιά πριν από την εποχή που οι επιστήμονες θεωρούσαν μέχρι χτες σαν το χρόνο εμφάνισης των συγχρόνων ζωών
Η εμφάνιση των ζώων με αμφίπλευρη συμμετρία - αντικατοπτρικα άκρα και όργανα- σηματοδοτεί ένα κρίσιμο βήμα στην ιστορία της ζωης πάνω στη Γη. Τα πρώτα πολυκύτταρα ζώα δεν ήταν αμφίπλευρα συμμετρικά. Ήταν ασύμμετροι υδρόβιοι σπόγγοι που φιλτράρουν τα σωματίδια τροφής από τα ρεύματα που δημιουργούν στο νερό. Πρωτόγονα ζώα , λίγο πιο σύνθετα από τους σπόγγους είναι τα κνιδαρια που έχουν αξονική συμμετρία. Όλα τα υπόλοιπα ζώα από τα σκουλήκια ως τον άνθρωπο ανήκουν στα αμφίπλευρα.
Μέχρι πριν από μερικά χρονιά τα παλιότερα απολιθώματα αμφιπλεύρων ζωών που γνώριζαν οι επιστήμονες είχαν ηλικία 555 εκ. ετών ,αν και η πλειοψηφικά των ζωών αυτών κάνει την εμφάνιση της λίγο αργότερα, σε μια έκρηξη «εφευρετικότητας» της φύσης , γνωστή και ως Κάμβρια έκρηξη πριν από 542 εκ. χρονιά. Η έλλειψη παλαιοτέρων απολιθωμάτων έκανε αδύνατο τον έλεγχο των επιστημονικών υποθέσεων για τους λογούς που οδήγησαν αυτή την έκρηξη, η οποία ακόμα κι αν συνέβη πράγματι , ή φαίνεται σαν έκρηξη επειδή τα αρχαιότερα ζώα δεν αφήσαν εμφανή ίχνη με μορφή απολιθωμάτων ερευνά της τελευταίας δεκαετίας οδήγησε σε τελικά το 2002 στην ανακάλυψη από τους Τζουν Γιουάν Τσεν , Ντ. Μπότζερ και Κ. Ντόρνμπος, νέων ευρημάτων που άλλαξαν την εικόνα.
Τα απολιθώματα του ζώου βερνανιμάλκουλα, που βρεθήκαν στην επαρχία Γκουιτζού της Κίνας, σημαίνουν ότι η εμφάνιση των πρώτων πραγματικά πολύπλοκων ζωών έγινε πριν 50 εκ. χρονιά πριν την Κάμβρια έκρηξη.
Οι άμεσοι προγονοί της βερνανιμάλκουλα δεν έχουν βρεθεί ακόμα, ωστόσο αυτά τα μικροσκοπικά απολιθώματα αποκάλυψαν ένα κρίσιμο βήμα στην πορεία της βιολογικής εξέλιξης: τα αμφίπλευρα είχαν την ικανότητα να σχηματίζουν σύνθετα σώματα πριν μπορέσουν να αναπτύξουν σώματα μεγάλου μεγέθους.
Η βερνανιμάλκουλα σίγουρα είναι μια καλή ώθηση για τους παλαιοντολόγους να βγουν από τα εργαστήρια και να ψάξουν για νέα απολιθώματα ζωών με μαλακό σώμα. Άλλωστε, ήδη, επιβεβαιώθηκε η πρότερη υποψία τους ότι τα σύνθετα ζώα έχουν πολύ πιο βαθιές ρίζες στο χρόνο πράγμα που σημαίνει ότι η Κάμβρια βιολογική εξέλιξη ήταν λιγότερο έκρηξη και περισσότερο άνθηση των ζωικών ειδών.
Υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα να μάθουμε …

Επιμέλεια: Κυρκιμτζή Ισμήνη

Smells Like Greek Spirit

Από το δεύτερο φύλλο του Πανσπουδαστικού ΣΕΙΣΜΟΥ

άρθρο του Θεοδωρίδη Σπύρου

Αρκεί αυτή η παράφραση του τίτλου ενός πασίγνωστου τραγουδιού των NIRVANA (Smells Like Teen Spirit) για να περιγράψει αυτό που συμβαίνει κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα τα τελευταία τρία χρόνια -ή μάλλον όχι καλοκαίρι, η περίοδος που αναφέρομαι είναι αυτή του Μαΐου-Σεπτεμβρίου. Smells like Greek spirit λοιπόν, το οποίο στα ελληνικά αποδίδεται ως «μυρίζει σαν ελληνικό πνεύμα».
Από το 2004 και κάθε χρόνο, την εποχή που μεγαλώνει η ημέρα αισθητά, την εποχή που ανοίγει ο καιρός και όλα ανθίζουν γύρω μας πλανάται στην ατμόσφαιρα μια μυρωδιά, που σου προκαλεί την αίσθηση ότι μέσα στους επόμενους μήνες θα γίνει κάποιο γεγονός ή μάλλον, θα συμβεί κάποια «εθνική επιτυχία» που θα προξενήσει ντελίριο ενθουσιασμού σε όλους τους Έλληνες και θα τους κάνει να βγουν να πανηγυρίσουν στα γνωστά «Hot Spot» του καλοκαιριού, δηλαδή στο Λευκό Πύργο, στην πλατεία Ομονοίας και στους άλλους κατά τόπους χώρους συνάθροισης τρελαμένων φιλάθλων που θέλουν να πανηγυρίσουν. Και κάτι τέτοιες βραδιές, που λίγο πολύ όλοι ήμασταν εκεί και πανηγυρίζαμε, μύριζες το ελληνικό πνεύμα: η οικονομία πάει κατά διαόλου, τα κεκτημένα του λαού απειλούνται συνεχώς, τα δημόσια αγαθά οδεύουν προς την ιδιωτικοποίηση… Γενικά τα προβλήματα αυξάνονται και οι λύσεις λιγοστεύουν όμως ο λαός είναι εκεί, στους δρόμους, για να πανηγυρίσει για αυτό που τον έκανε να αισθάνεται εθνικά υπερήφανος….
Η αρχή έγινε το 2004. Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της ιστορίας του σύγχρονου Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ήταν η αιτία που μας έβγαλε όλους στις πλατείες: η Εθνική μας στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης! Την επόμενη χρονιά, μια από τα ίδια. Όλοι στους δρόμους για πανηγύρια με τη μόνη διαφορά ότι τότε ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης στο μπάσκετ. Φέτος πάλι χαμός και κόρνες και σημαίες και όλοι στο δρόμο για την Εθνική μπάσκετ που κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ. Και για να μην ξεφύγουμε και από τα κλισέ των δελτίων ειδήσεων, η αργυρή στον κόσμο αλλά χρυσή στην καρδιά μας Εθνική…Αλλά δεν κατεβήκαμε μόνο τρεις φορές στους δρόμους για να πανηγυρίσουμε τίτλο…Το 2005 πάρα πολλοί ήταν αυτοί που χόρεψαν το number one στους δρόμους, σε ένα αντι-πολιτιστικό ξέσπασμα. Βγήκαμε πρώτοι ΚΑΙ στη Eurovision, δεν ήταν δυνατόν να μην το πανηγυρίσουμε!!!
Ας ασχοληθούμε λίγο παραπάνω όμως με την πρόσφατη επιτυχία της εθνικής ομάδας μπάσκετ. Το αργυρό μετάλλιο στην Ιαπωνία ήταν η κορυφαία διάκριση του ελληνικού αθλητισμού σε ομαδικό επίπεδο. Δεν ήταν όμως κάτι ουρανοκατέβατο· ούτε πέρυσι το χρυσό στο Βελιγράδι ήταν ένα θαύμα. Οι δύο αυτές επιτυχίες αποτελούν μια συνέχεια της πολύ καλής παρουσίας της εθνικής ομάδας την τελευταία 20αετία. Κατέκτησε το πανευρωπαϊκό το ‘87, πήρε τη δεύτερη θέση το ’89 ενώ τη δεκαετία του 90 είχε αρκετές 4ες θέσεις. Το επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ είναι ιδιαίτερα υψηλό και σε επίπεδο εθνικών ομάδων αλλά και σε συλλογικό. Έτσι σήμερα μπορούμε να πούμε ότι το ελληνικό μπάσκετ βρίσκεται στην ελίτ της Ευρώπης και του κόσμου. Κάτι που δε συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, όπου έχουμε μόλις τρεις παρουσίες σε μεγάλες διοργανώσεις, σε συλλογικό επίπεδο είμαστε ανύπαρκτοι και το επίπεδο θεάματος είναι τραγικό. Όμως η πολιτεία χρηματοδοτεί ελάχιστα το μπάσκετ. Αυτό είναι πολύ περίεργο καθώς στην χώρα μας ανθεί το μπάσκετ, άλλωστε από τις διεθνείς μας επιδόσεις φαίνεται ότι αθλητικά είμαστε μια… «μπασκετική» χώρα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν σχεδόν μηδαμινές εγκαταστάσεις για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό ενώ ακόμα και τα γήπεδα μαζικής χρήσης δεν προσφέρονται δωρεάν.Το φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά και σε λίγο έρχεται ο χειμώνας. Όλοι αργά ή γρήγορα γυρνάμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Στα άδια γήπεδα της Α1 με τις ελληνικές ομάδες γεμάτες ξένους αθλητές, λες και στη χώρα που αναδείχθηκε δεύτερη στον κόσμο οι αθλητές της δε γνωρίζουν καλά το τόπι. Όμως μην ξεχνιόμαστε, ο Μάιος του 2007 έρχεται. Προετοιμαστείτε από τώρα. Προμηθευτείτε σημαίες και προβάρετε στον καθρέφτη τα αγαπημένα μας συνθήματα… Κάθε Μάιο, ο κόσμος smells like Greek spirit… Να είστε έτοιμοι. Και όπως θα έλεγε και ο Kurt Cobain, load up on guns…

«Η Κούβα δεν είναι αποικία των ΗΠΑ»

άρθρο από το "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" (9/8/2006)

Αποστομωτική δήλωση του προέδρου του Εθνικού Κοινοβουλίου της Λαϊκής Εξουσίας

Σε ειδική ιστοσελίδα που δημιουργήθηκε, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.porcuba.org, υπάρχει η επιστολή σε τρεις γλώσσες και καλούνται όλοι να υπογράψουν

Σαν φωτιά εξαπλώνεται η επιστολή των 400 διανοουμένων, επιστημόνων και καλλιτεχνών, όπως οι κάτοχοι του Νόμπελ Ζοζέ Σαραμάγκου, Ριγομπέρτα Μεντσού, Ναντίν Γκόρτιμερ, Γουόλε Σογίνκα, Αντόλφο Πέρες Εσκιβέλ, Ντάριο Φο, Ντέσμοντ Τούτου, Ζορές Αλφιόροφ, καθώς και προσωπικότητες όπως ο Οσκαρ Νιεμέγιερ, ο Μανού Τσάο, ο Τζέιμς Πέτρας, ο Τσίκο Μπαρκέ, ο Ράμσεϊ Κλαρκ, ο Χουάν Γκέλμαν, ο Μάριο Μπεντέτι, ο Ιγνάσιο Ραμονέ, ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Πάμπλο Γκουαγιασιμίν, ο Φρέι Μπέτο, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο κ.ά. που απαιτούν τον απόλυτο σεβασμό της ανεξαρτησίας και καταδικάζουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις απειλές ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Κούβας.

Οι ηθοποιοί Χάρι Μπελαφόντε, Μαρία Ρόχο, Λετίσια Σπίλερ, αλλά και οι Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και Ροντρίγκο ντε λα Σέρνα πρωταγωνιστές της ταινίας «Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας» για τον Τσε Γκεβάρα, η κάτοχος του Πούλιτζερ Αλίσια Γουόκερ, ο Τομ Μορέλο μέλος του ροκ γκρουπ «Audioslave» - που σημειωτέον έσπασε το εμπάργκο και ήταν το πρώτο αμερικανικό συγκρότημα που έδωσε συναυλία στην Αβάνα - συνυπογράφουν μαζί με εκατοντάδες άλλους την έκκληση, όπου τονίζεται: «...ενώπιον λοιπόν αυτής της αυξανόμενης απειλής ενάντια στην ανεξαρτησία και κυριαρχία ενός κράτους, της ειρήνης και της ασφάλειας στη Λατινική Αμερική, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, πρέπει να αποτρέψουμε μία νέα επίθεση. Να την αποτρέψουμε με κάθε κόστος».

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ειδική ιστοσελίδα που δημιουργήθηκε, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.porcuba.org, όπου υπάρχει η επιστολή σε τρεις γλώσσες και καλούνται όλοι να συμμετάσχουν σε αυτή την καμπάνια, μέχρι χτες το απόγευμα, δηλαδή λιγότερο από 24 ώρες μετά, περισσότεροι από 1.700 είχαν υπογράψει.(σημ. την Τετάρτη 30 Αυγούστου οι υπογραφές είχαν ξεπεράσει τις 23.000!)

Στο μεταξύ, ο πρόεδρος του Εθνικού Κοινοβουλίου της Λαϊκής Εξουσίας, Ρικάρντο Αλαρκόν, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τηλεοπτικό δίκτυο της Λατινικής Αμερικής «Telesur», προειδοποίησε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να μην αναμειγνύεται στα εσωτερικά της Κούβας και διαβεβαίωσε την Ουάσιγκτον ότι σε αντίθετη περίπτωση «θα γίνει κόλαση» και ότι το Ιράκ «θα φαντάζει ως παιδική χαρά»...

«Η Κούβα δεν είναι αποικία των ΗΠΑ» υπενθύμισε ο Ρικάρντο Αλαρκόν τονίζοντας ότι αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Λευκός Οίκος με τις συνεχείς παρεμβάσεις του προέδρου Μπους, της επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Κοντολίζα Ράις και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων είναι «να διεμβολήσει, να απειλήσει και να επιβάλλει την πολιτική της και την ηγεμονία της, όπως στον υπόλοιπο κόσμο έτσι και στην Κούβα»... «αλλά θα αποτύχει οικτρά, όπως στο παρελθόν». «Ολοι όσοι περίμεναν χάος ή έκαναν προπαγάνδα ότι κάτι τρομερό θα συνέβαινε λόγω της ασθένειας του Κάστρο ή ότι ο κόσμος θα έβγαινε στους δρόμους, είδαν την πόρτα να κλείνει επάνω τους και τώρα τα χέρια τους θα πρέπει να έχουν πρηστεί» κατέληξε ο πρόεδρος της Βουλής, ευχαριστώντας συνάμα τους ηγέτες άλλων κρατών, οργανώσεις, κόμματα, προσωπικότητες και κυρίως τους λαούς «που έχουν κατακλύσει την Κούβα με μηνύματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης».

Οσο για την πορεία της υγείας του Φιντέλ που τόσα ακούγονται τις τελευταίες ημέρες... «ξέρουμε ότι θα γίνει σύντομα καλά, αλλά όχι αύριο. Οπως και να έχει, θα μας το πει», δήλωσε ο Ρομπέρτο Φερνάντες Ρεταμάρ, ποιητής και διευθυντής της Εταιρείας Λογοτεχνών της Κούβας «Casa de las Americas», προσθέτοντας ότι «η ειρηνική αλλαγή φρουράς συντελέστηκε», τονίζοντας πως η προσδοκία της αμερικανικής κυβέρνησης ότι η Κούβα θα βυθιστεί σε χάος δεν επαληθεύτηκε, όπως αναφέρει το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel».

Ελευθερία στους 5 Κουβανούς αγωνιστές

Στο μεταξύ, σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ομόφωνη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ατλάντα, όπου ανακλήθηκαν οι ποινές που είχαν επιβληθεί πρωτοδίκως στους πέντε Κουβανούς αγωνιστές Χεράρδο Ερνάντες, Ραμόν Λαμπανίνιο, Φερνάντο Γκονσάλες, Αντόνιο Γκερέρο και Ρενέ Γκονζάλες και διέταξαν επανάληψη της δίκης.

Παρότι στην 93 σελίδων απόφασή τους οι ανώτατοι δικαστικοί είχαν παραδεχτεί την κακοδικία στην υπόθεση των πέντε Κουβανών αγωνιστών και ανακάλεσαν τις ποινές που τους είχαν επιβληθεί οι 5 παραμένουν έγκλειστοι σε φυλακές των ΗΠΑ όπως τονίζει η επιτροπή για την απελευθέρωσή τους και καλεί όλους τους λαούς να απαιτήσουν για μία ακόμη φορά «την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή τους».

Κατάμαυρος υφυπουργός...

Άρθρο από το "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" (14 Ιούλη 2006)

Πόσο μαύρος πρέπει να 'ναι ένας υπουργός, που θρασύτατα πάνω από το φέρετρο μιας εργάτριας αναρωτιέται δήθεν: «Τι θέλετε, να βάλουμε και στη στάση του λεωφορείου γιατρό Εργασίας»;
Είναι ο Γιακουμάτος, του υπουργείου Εργασίας. Για πολλοστή φορά, προκαλεί πάνω από τον τάφο εργάτη, που έπεσε δουλεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί. Ο υπουργός, προκειμένου να βγάλει λάδι τον εκμεταλλευτή, δε σέβεται ούτε το θάνατο, ούτε το γεγονός ότι οι εργάτες ανταλλάσσουν με την ίδια τους τη ζωή το ψωμί των παιδιών τους. Η εργάτρια της «Σόκοταμπ», που έκανε το λάθος να πεθάνει μόλις βγήκε από το εργοστάσιο, δούλευε σε 50 βαθμούς Κελσίου και με υγρασία που ξεπερνούσε το 70%! Και βουβάλι πέφτει ξερό σε τέτοιες συνθήκες. Αυτή άντεξε, όσο να βγει έξω από την πόρτα του εργοστασίου. Αυτό ήταν και το λάθος της. Ο νόμος που με αίμα κατάκτησαν οι εργάτες την υπολογίζει εργατικό ατύχημα. Ο υπουργός τη θεωρεί απλά μια άρρωστη! Εμείς δεν συμφωνούμε ότι ο κόσμος πρέπει να θεωρήσει έναν τέτοιο υπουργό απλά τομάρι...

5 Απρίλη ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ...ακόμη μια κερδισμένη μάχη.

Άρθρο από το πρώτο (ανέκδοτο) φύλλο του "Πανσπουδαστικού Σεισμού", Μάης 2006

Είναι ακόμα νωπές οι μνήμες από τη μέρα των φοιτητικών εκλογών αλλά και από όλη τη διαδικασία που προηγήθηκε. Παραμένει ακέραια η μνήμη του άγχους των εκλογών, της εξόρμησης και της όλο και περισσότερο εντεινόμενης κουβέντας και πολιτικής αντιπαράθεσης σε αμφιθέατρα και διαδρόμους. Δεν έχει σβήσει στο ελάχιστο αυτή η πρώτη ικανοποίηση για το μεγάλο κέρδος των όλο και περισσότερο συνειδητοποιημένων φοιτητών. Χρήσιμο είναι, κρατώντας σαν αρχή της ανάλυσής μας το αποτέλεσμα των εκλογών, να δούμε τελικά τι κέρδισε και τι έχασε ο καθένας μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, τι μήνυμα θέλησαν να περάσουν οι φοιτητές, γιατί δημιουργήθηκαν οι συγκεκριμένοι συσχετισμοί και τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν, πρώτη δύναμη στη σχολή μας αναδείχθηκε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η παράταξη που πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία, το κυβερνών κόμμα. Η ΔΑΠ είναι εδώ και πολλά χρόνια σ’αυτή τη θέση και δεν υπήρχε περίπτωση αυτό να αλλάξει φέτος καθώς για να γίνει αυτό έπρεπε να επέλθει υπερβολικά μεγάλη αλλαγή συσχετισμών. Το στοίχημα λοιπόν ήταν να καταφέρει να πετύχει την αυτοδυναμία στο ΔΣ του συλλόγου (τουλάχιστον 5 από τις 9 έδρες) πράγμα στο οποίο απέτυχε. Ήταν μάλιστα μοναδική ευκαιρία καθώς απουσίαζε η παράταξη της ΕΛΓΕ που στις περσινές εκλογές είχε μαζέψει 40 ψήφους και προερχόταν από διάσπαση της ΔΑΠ. Έτσι μόνο επιτυχία δεν θα μπορούσε να είναι η λέξη για το αποτέλεσμα που πέτυχε η παράταξη που αδρανοποιεί κάθε αγωνιστική διεργασία αλλά και γενικότερα τις συλλογικές διαδικασίες, που τάζει θέματα και σημειώσεις για τη συλλογή ψήφων, που το πρώτο πολιτικό υλικό της βγαίνει 2 μέρες πριν τις εκλογές, που η μόνη συλλογική διαδικασία που γνωρίζει είναι τα πάρτυ, που προωθεί ανοιχτά στο πανεπιστήμιο και προσπαθεί να περάσει στο μυαλό των φοιτητών την κυβερνητική πολιτική για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.
Από την άλλη, η ΠΑΣΠ, η παράταξη που πρόσκειται (κι ας λέει το αντίθετο) στο ΠΑΣΟΚ και συμφωνεί απόλυτα μαζί του όποτε χρειάζεται (ψηφίσματα σε ΔΣ-ΓΣ και πλαίσια Γενικών Συνελεύσεων), ήταν ακόμα μια ηττημένη των φετινών εκλογών. Ενώ πέρυσι για 4 ψήφους αναδείχθηκε 3η δύναμη πίστεψε φέτος πως με ύπουλες εφευρέσεις «αριστερής» πολιτικής μια εβδομάδα πριν τις εκλογές και με απίστευτη αντιπροπαγάνδα εναντίον της ΠΚΣ θα κατάφερνε να ξαναναδειχθεί 2η δύναμη. Τελικά η παράταξη που δεν ψήφιζε «κατά» σε φασιστικά-αντικομμουνιστικά μνημόνια, που συμφωνούσε με τη ΔΑΠ στην αδρανοποίηση του συλλόγου, που άλλαζε άποψη πάνω στο ίδιο θέμα μέσα σε διάστημα μιας βδομάδας και απείχε από κάθε αγώνα και φοιτητική διεκδίκηση παγιώθηκε στην 3η θέση μεγαλώνοντας το άνοιγμα της ψαλίδας σε σχέση με πέρυσι.
Οι «Σεισμογενείς-ΕΑΑΚ» κατάφεραν να κερδίσουν μια έδρα στο ΔΣ με 19 ψήφους, πράγμα που θα πετύχαιναν όμως ακόμα κι αν είχαν μόνο 12. Όμως δύσκολα θα μπορούσαν να περιμένουν κάτι παραπάνω αφού η λέξη που χαρακτηρίζει την παράταξη όσο αφορά τη στάση της όλη τη χρονιά στη σχολή είναι μία: «Απουσία». Μοναδική περίπτωση που συσπεί-ρωναν και μιλούσαν στον κόσμο ήταν μπροστά σε Γενικές Συνελεύσεις.
Σίγουρα, πάντως, κερδισμένη από τις φετινές εκλογές ήταν η Πανσπουδαστική ΚΣ. Μόνο και μόνο αν σκεφτεί κανείς ότι από τις 28 ψήφους πρόπερσι και 52 πέρσι φέτος αυτός ο αριθμός έφτασε στο 74 είναι σημαντικό για να καταλήξει στο ότι «κάτι γίνεται». Ακόμα η ΠΚΣ ήταν η παράταξη με τη μεγαλύτερη άνοδο καθώς ο αντίστοιχος αριθμός ψήφων ανέρχεται σε 22 ενώ για τα ΕΑΑΚ που κατέβηκαν πρώτη φορά σε 19, για τη ΔΑΠ σε 17 και για την ΠΑΣΠ σε 9. Τέτοια αποδοχή στη σχολή μας η ΠΚΣ είχε να πετύχει πολλά χρόνια, οπότε και το φοιτητικό κίνημα ήταν πολύ πιο ισχυρό απ’ ότι σήμερα, αυτό και από μόνο του αποτελεί ένα σημαντικά ελπιδοφόρο μήνυμα. Όμως οι αριθμοί δεν είναι ποτέ η ουσία όταν στόχος είναι η ουσιαστική διεκδίκηση και με το σκεπτικό αυτό η ΠΚΣ κέρδισε την πιο μεγάλη μάχη. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς και πιο έντονα την προεκλογική περίοδο κατάφερε να α-νοίξει κουβέντα για σημαντικά ζητήματα, όπως είναι η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος και η τροποποίηση του Άρθρου 16 που ορίζει ότι η Ανώτατη Εκπαίδευση είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, ο νέος Νόμος-Πλαίσιο για τη λειτουργία των πανεπιστημίων που επιχειρεί να μετατρέψει την έννοια του Ασύλου από λαϊκή κατάκτηση σε κτήμα κάποιων επιτροπών και πολλά άλλα φλέγοντα ζητήματα με έναν πολύ μεγάλο αριθμό φοιτητών, να εντείνει τον προβληματισμό και να δημιουργήσει κλίμα ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Το εκλογικό αποτέλεσμα, που 1 στους 4 φοιτητές έριξε γα-ρύφαλλο στην κάλπη, ήταν απλά η επιβεβαίωση πως ο καθημερινός αγώνας πάντα δικαιώνεται.
Για την Πανσπουδαστική άλλωστε οι φοιτητικές εκλογές έχουν το χαρακτήρα δημοψηφίσματος.
Κανείς δεν τρέφει αυταπάτες πως με μία πρώτη θέση σε κάποια σχολή μεμονωμένα μπορούν να μείνουν στα χαρτιά οι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυβερνητικές αποφάσεις για ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Όμως είναι σημαντικό το μύνημα που θα περνάει να είναι μήνυμα αντίστασης, ανυπακοής στις εντολές του κεφαλαίου, ελπίδας για ανατροπή των αρνητικών συσχετισμών.
Μεγάλος νικητής λοιπόν των εκλογών ήταν το ίδιο το φοιτητικό κίνημα. Οι φοιτητές έδειξαν ότι σιγά σιγά αφήνουν τη λογική της συναίνεσης και της αδιαφορίας και επιλέγουν το δρόμο του αγώνα, γιατί μόνο έτσι θα επέλθουν οι ουσιαστικές και μεγάλες κατακτήσεις. Ο αγώνας ξεκίνησε (ή μάλλον συνεχίστηκε) στις 6 του Απρίλη. Οι εξελίξεις τρέχουν και δεν έχουμε το δικαίωμα ως φοιτητές να μένουμε αδρανείς. Η πορεία ισχυροποίησης του κινήματος δε σταματάει ποτέ. Κάθε χρόνο και καλύτερα!

"Μέρα Μαγιού μου μίσεψες..." Θεσσαλονίκη 9 Μάη 1936

Άρθρο από το πρώτο (ανέκδοτο) φύλλο του "Πανσπουδαστικού Σεισμού", Μάης 2006

Καιρός που είναι, δεν θα μπορούσε στο πρώτο φύλλο του «ΠΣ» να μην υπάρχει μια αναφο-ρά στην 9η του Μάη του ’36 και στη μεγαλειώδη απεργία των καπνεργατών. Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από εκείνες τις ταραγμένες μέρες, από τότε που ο λαός της Θεσσαλονίκης πήρε την απόφαση να αλλάξει την τύχη του, να σταθεί απέναντι στους εκμε-ταλλευτές του και να προχωρήσει σε μια απεργία που αργότερα απο-τέλεσε ορόσημο για το εργατικό κίνημα και όλο το λαό.
Την άνοιξη του 1936 η Ελλάδα έμπαινε σε μια από τις πιο ζοφερές περιόδους της ιστορίας της. Πρωθυπουργός ήταν ο Ι.Μεταξάς, που διορίστηκε από το παλάτι αφού το ποσοστό που συγκέντρωσε με το κόμμα των Ελευθεροφρόνων δεν του έδινε τη δυνατότητα για σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης και οι συσχετισμοί στη βουλή δίναν την ευκαιρία στο παλλαϊκό μέτωπο (ΚΚΕ και Αγροτικό Κόμμα) που είχε εκλέξει 15 βουλευτές να κερδίσει προνόμια για το λαό στηρίζοντας με ψήφο ανοχής μια κυβέρνηση υπό το Θεμιστοκλή Σοφούλη. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση που μετά από λίγους μήνες, την 4η Αυγούστου, θα επέβαλαν ένα δικτατορικό καθεστώς, το οποίο και κράτησε ως την εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα το 1941, επέβαλαν από νωρίς μια άκρως αντιλαϊκή πολιτική. Ίσως όμως δεν υπολόγισαν σωστά τη δύναμη του θύματος, δηλαδή του ίδιου του λαού.
Όλα άρχισαν στις 29 Απρίλη, όταν η Πανελλήνια Καπνεργατική Ομοσπονδία (ΠΚΟ) πήρε την απόφαση για γενική απεργία με κυριότερο αίτημα την αύξηση των ημερομισθίων (σε 120 δρχ. το κατώτατο και 135 το μέσο). Εκείνη τη μέρα 12000 καπνεργάτες γέμισαν τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ενώ απεργίες ξεσπούν στο Βόλο, στις Σέρρες και την επόμενη μέρα σε Δράμα και Καβάλα και στις 2 του Μάη σ’ αυτή τη λίστα εισχωρούν τα σωματεία Αγρινίου, Κομοτηνής, Σάμου, Σιδηροκάστρου, Προσοτσάνης, Νιγρίτας, Ξάνθης, Λαγκα-δά, Σιάτιστας, Καρδίτσας, Πειραιά και πολλά ακόμη. Οι κινητοποιήσεις όμως κορυφώνονται την 5η του Μάη, όταν, στη Θεσσαλονίκη, στη δύναμη των καπνεργατών προστίθενται οι κλωστοϋφαντουργοί, οι χαρτεργάτες, οι τσαγκαράδες και οι λαστιχάδες και στις 7 του μήνα το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης κυρήσσει 24ωρη απεργία.
Στις 8 Μάη, εφτά χιλιάδες καπνεργάτες, κατευθύνονταν προς τη Γενική Διοίκηση Βορείου Ελλάδος (σημερινό υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης), διεκδικώντας την άμεση επίλυση των αιτημάτων τους. Τότε το άοπλο πλήθος δέχεται τα πυρά πεζής και έφιππης αστυνομίας και στη συνέχεια ανασυντάσσεται στήνοντας οδοφράγματα. Σε λίγη ώρα τα νέα φτάνουν σε κάθε γωνιά της πόλης απ’όπου συρρέει ο καταπιεζόμενος λαός, με σκοπό να βοηθήσει τους αγωνιζόμενους καπνεργάτες. Τότε ο στρατός ανέλαβε την επιχείρηση καταστολής του κινήματος και μετά από τρισήμιση ώρες οδομαχιών οι απεργοί υποχώρησαν. Εκείνο το βράδυ πολλά ακόμη σωματεία της πόλης κήρυξαν απεργία.
Την επομένη, Σάββατο 9 Μάη του 1936, η επεργία είχε γενικευτεί. Μαζί με τους εργάτες κατέβηκαν στο δρόμο οι επαγγελματίες οι βιοτέχνες και οι φοιτητές. Συνολικά ο αριθμός των απεργών έφτανε περίπου τις 25000. Τότε ήταν που η ανοχή του κράτους, του καπνεργατικού και του άλλου κεφαλαίου εξαντλήθηκε. Από το πρωί κίολας στην πόλη επικρατούσε ένα πολεμικό σκηνικό, με την αστυνομία και το στρατό να χτυπάει με τον πιο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο τους απεργούς. Δεν αργεί η πρώτη δολοφονία. Νεκρός ο αυτο-κινητιστής Τάσος Τούσης. Οι εικόνες που ακολούθησαν είναι ανατριχιαστικές. Οι απεργοί τοποθετώντας το νεκρό συναγωνιστή πάνω σε μια πόρτα κατευθύνονται με πορεία προς τη Γενική Διεύθυνση. Από εκεί απουσιάζει ο Διοικητής, όχι όμως και η πάνοπλη αστυνομική δύναμη. Οι καμπάνες χτυπούν σε όλη την πόλη και ο λαός συγκεντρώνεται στο κέντρο. Οι μαζικές δολο-φονίες διαδηλωτών όχι μόνο δεν κάμπτουν την αντίσταση του εξεγερμένου πλήθους αλλά πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο. Στις 5 το απόγευμα και παρά την επιβολή στρατιωτικού νόμου στην πόλη πραγματοποιείται νέα διαδήλωση στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Εγνατίας. Το βράδυ της 9ης του Μάη ο λαός είναι η πραγματική εξουσία στην πόλη, «...καμία άλλη αρχή ημπορούσε να ασκήση εξουσίαν!» γράφει ο Γρ. Δάφνης, ιστορικός της εποχής.
Τα γεγονότα της μέρας ενέπνευσαν το μεγάλο ποιητή Γ. Ρίτσο να γράψει ένα από τα καλύ-τερα ποιήματά του, τον «Επιτάφιο», που είναι ουσιαστικά ο θρήνος της μάνας του νεκρού δια-δηλωτή που απευθύνεται στον αδικοχαμένο γιο της.
Την επομένη, 10 του Μάη, όταν και έγινε η κηδεία-διαδήλωση των ηρώων-απεργών οι μαρτυρίες αναφέρουν πως το πλήθος των συγκεντρωμένων κάλυπτε μια απόσταση από τα κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας (πίσω από το Πανεπιστήμιο) μέχρι το Βαρδάρη.
Ο αγώνας των απεργών καπνεργατών πέρασε στην ιστορία και έγινε παράδειγμα δίνοντας κουράγιο για διεκδίκηση και νέες κατακτήσεις. Η λαϊκή συνοχή που υπήρξε δείχνει ακόμη σήμερα ότι η μαζικότητα του αγώνα πάντα φέρνει το αποτέλεσμα, δείχνει ότι κάθε μεγάλη νίκη δε μπορεί παρά να είναι συλλογική. Η 9η του Μάη του ’36 δείχνει το καθήκον σε όλους εμάς, τους φοιτητές, τους εργαζόμενους, τις οικογένειές μας, πως τα πάντα καταχτιούνται με αγώνα και πως η θέση μας για νέες κατακτήσεις αλλά και για την υπεράσπιση των κεκτημένων δεν είναι η αδράνεια αλλά η συσπείρωση στη διεκδίκηση για τις πραγματικές μας ανάγκες σε μόρφωση και δουλειά.

1906-2006: 100 χρόνια από το μεγάλο σεισμό του Σαν Φρανσίσκο

Άρθρο από το πρώτο (ανέκδοτο) φύλλο του "Πανσπουδαστικού Σεισμού", Μάης 2006

Ένας από τους πιο σημαντικούς σεισμούς στην ιστορία της ανθρωπότητας συνέβη πριν από 100 χρόνια, στις 18 Απρίλη του 1906 στο Σαν Φρανσίσκο. Ο σεισμός αυτός συγκαταλέγεται στους πιο σημαντικούς της ιστορίας όχι τόσο για το μέγεθός του αλλά κυρίως λόγω της γνώσης που αποκτήθηκε απ’ αυτόν. Συνέβη σε μια εποχή που οι αμερικανικές μεγαλουπόλεις, μια εκ των οποίων και το Σαν Φρανσίσκο, άρχιζαν να παίρνουν τα χαοτικά χαρακτηριστικά τους. Τεράστια συγκέντρωση πλυθησμού, ογκώδεις κατασκευές, ήταν μερικά από αυτά. Σήμερα λέγεται ότι, σε περίπτωση που δεν είχε γίνει ο συγκεκριμένος σεισμός, η ανάπτυξη της πόλης θα ήταν εντελώς διαφορετική.
Ο σεισμός προκλήθηκε από το ρήγμα του Αγίου Αντρέα, μερικά χιλιόμετρα πιο βόρεια από το Σαν Φρανσίσκο. Η κλίμακα του Richter δεν είχε ακόμα εφευρεθεί κι έτσι οι επιστήμονες μετρούσαν μοναχά την ένταση των σεισμών με βάση την κλίμακα Rossi-Forel, που έπαιρνε τιμές από 1 έως 10. Με βάση αυτή την κλίμακα το μέγεθος του σεισμού υπολογίστηκε στο 9. Αργότερα, με την πρόοδο της επιστήμης το μέγεθός του υπολογίστηκε περίπου στο 8.2 της κλίμακας Richter.
Ήταν λοιπόν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα όταν οι κάτοικοι του Σαν Φρανσίσκο και των γύρω περιοχών ένιωσαν ένα μικρό ταρακούνημα. Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς, ακόμα και να προλάβει, τι θα ακολουθούσε μετά από 20 δευτερόλεπτα και για όλο το βράδυ σημαδεύοντας την ιστορία της πόλης. Στις 5:12 μμ ήρθε το ισχυρό χτύπημα του εγγέλαδου. Τα κακοφτιαγμένα κτήρια, κυρίως, εξαφανίστηκαν από προσώπου Γης, ενώ πολύ μεγάλες καταστροφές συνέβησαν και στα υπόλοιπα κτήρια της πόλης. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα του γκρεμισμένου δημαρχείου της πόλης που στις μελέτες για την κατασκευή του δεν είχε προφανώς ληφθεί υπ’όψιν η περίπτωση μιας τέτοιας φυσικής καταστροφής. Πολλοί δρόμοι κόπηκαν στη μέση ή εμφάνισαν μεγάλου μήκους ρωγμές. Το σεισμό ακολούθησε μια τεράστιας έκτασης πυρκαγιά, η οποία ολοκλήρωσε το καταστροφικό του έργο. Τα στοιχεία του Πανεπιστημίου Berkeley της California λένε ότι εκείνη τη μέρα υπήρξαν περίπου 3000 θάνατοι και περίπου 225000 τραυματισμοί, επίσης η συνολική οικονομική ζημιά ανερ-χόταν στα 400 εκατομμύρια δολάρια εκείνης της εποχής.
Οι μνήμες του μεγάλου σεισμού ξύπνησαν πολύ έντονα στο Σαν Φρανσίσκο μετά από πολλά χρόνια, στις 17 Οκτώβρη του 1989, οπότε και ένας σεισμός μεγέθους 6.7 της κλίμακας Rich-ter συγκλόνισε τους κατοίκους.
Φέτος η «επέτειος» της καταστροφής προκάλεσε πολλές συζητήσεις σε επιστημονικούς κύκλους αλλά και την κοινωνία του Σαν Φρανσίσκο. Πολλές εκτιμήσεις έγιναν για το κόστος που θα επέφερε ένα ανάλογο χτύπημα στην πόλη αλλά και πολλές ενδιαφέρουσες εργασίες έδωσαν την ευκαιρία να μετρηθεί, να ελεγχθεί και να βελτιωθεί η αντοχή πολλών κατασκευών, εκ των οποίων οι περισσότερες είναι μαζικής χρήσης (γέφυρες, σχολεία, νοσο-κομεία, δρόμοι κλπ).
Αυτό λοιπόν που μπορεί να οδηγεί στην πρόοδο τους ανθρώπους μέσα από τέτοια γεγονότα είναι να γίνεται μεγαλύτερη προσπάθεια για ανάπτυξη της γνώσης, η οποία θα δίνει τη δυνατότητα στην κοινωνία να προστατεύει το λαό, τη ζωή του και τις περιουσίες του, αλλά και την παραγωγή.

ΤΟ ΙΡΑΝ, Η ΚΟΝΤΟΛΙΖΑ... ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ.

Άρθρο από το πρώτο (ανέκδοτο) φύλλο του "Πανσπουδαστικού Σεισμού", Μάης 2006

Έχουν περάσει ήδη αρκετά χρόνια από τον προηγούμενο πόλεμο. Στο Ιράκ η κατάσταση έχει αρχίσει να ομαλοποιείται, ο αμερικανοθρεμένος Σαντάμ δεν είναι πια στην εξουσία, ο λαός που αντιστέκεται βασανίζεται σε φυλακές-κολαστήρια, όπως το παγκοσμίου φήμης Αμπού-Γκράιμπ, ή ταξιδεύει παράνομα και χωρίς δίκη στο Γκουαντάναμο. Οι πολυεθνικές ελέγχουν το πετρέλαιο της Μ.Ανατολής και η τιμή του έχει διπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια. Το μόνιμο θύμα: ...οι λαοί, που είτε σκοτώνονται αντιστεκόμενοι στους ιμπεριαλιστές, είτε πληρώνουν με την ανέχειά τους τα σχέδια της παγκόσμιας ολιγαρχίας. Επειδή όμως αυτά δε φτάνουν, η πολεμική μηχανή πρέπει να ξεσκουριάσει. Επόμενος στόχος: το Ιράν, που επειδή κάνει χρήση της πολύ φθηνής πυρηνικής ενέργειας και έχει την τεχνογνωσία για την παραγωγή της, πρέπει να υποστεί τον πόλεμο από τη μοναδική χώρα που δεν έχει υπογράψει τη συνθήκη του ΟΗΕ για τις πυρηνικές δοκιμές, τη μοναδική χώρα στην ιστορία που έχει χρησιμοποιήσει πυρηνική βόμβα, το 1945, σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, μάλιστα σε καιρό ειρήνης αφού οι χώρες του Άξονα υπέγραψαν την παράδοσή τους άνευ όρων στις 8 Μάη της ίδιας χρονιάς.
Συμμέτοχη στα σχέδιά τους θέλουν φυσικά και την Ελλάδα, χρειάζονται τη συναίνεση-υποστήριξη του δολοφονικού σχεδίου εκφραζόμενη από τη θετική ψήφο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, χρειάζονται την παραχώρηση της βάσης της Σούδας ως εφαλτηρίου για τα βρώμικα παιχνίδια τους. Για το λόγο αυτό επισκέφτηκε τα μέρη μας και η κυρία «Κοντολύσσα Ράιχ», για να υποδείξει και να ακούσει ότι η Ελλάδα θα βρίσκεται στους «πρόθυμους» που ψάχνουν με μανία οι ΗΠΑ αφού μέσω του ΟΗΕ δεν μπορούν να πάρουν μια καταδικαστική για το Ιράν απόφαση. Τη συναίνεση αυτή, μπορεί να την πήρε από την κυβέρνηση της ΝΔ, όπως έγινε και παλιότερα στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ, με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που έδινε γη και ύδωρ στους δολοφόνους των λαών, παραχωρώντας τη Σούδα και επιτρέποντας στα αμερικανικά φορτηγά να περνάνε από ελληνικό έδαφος κυρήσσοντας, εν αγνοία του λαού, τη μισή Ελλάδα εμπόλεμη ζώνη από τις 13 Απρίλη του 1999.
Όμως άλλη άποψη είχε ο λαός, ο ίδιος λαός που πριν 7 χρόνια σταματούσε τα ΝΑΤΟϊκά οχήματα και τα εμπόδιζε να περάσουν στην πολιορκούμενη Γιουγκοσλαβία, ο ίδιος λαός που το 2003 γέμιζε κάθε μέρα τους δρόμους διαδηλώνοντας ενάντια στον άδικο πόλεμο στο Ιράκ. Με μαζικές συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, την κατάληψη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και την ανάρτηση γιγαντιαίων πανό απέναντι από πρεσβεία και προξενείο αντίστοιχα, έδειξε τις καθαρά αντιπολεμικές του διαθέσεις. Πέρασε καθαρά το μήνυμα ότι φιλόξενος λαός δεν είμαστε για τους δολοφόνους και τους σφαγείς, αυτούς θα τους υποδεχόμαστε πάντα όπως τους αρμόζει, γιατί είμαστε ένας λαός που έχει πληρώσει πολλά ώστε να μπορεί να δίνει με ξεχωριστή αυταπάρνηση την κάθε μάχη για ανεξαρτησία.
Όποιον πόλεμο και να αρχίζουν, πάντα θα μας βρίσκουν μπροστά τους, γιατί κάθε βόμβα στην Ασία και οπουδήποτε στον κόσμο γνωρίζουμε ότι χτυπάει το σπίτι μας, τις ανάγκες μας, τα δικαιώματά μας.

ΑΣΤΕΡΙΞ: Ο ήρωας της αντίστασης, ο δικός μας ήρωας!

Άρθρο από το πρώτο (ανέκδοτο) φύλλο του "Πανσπουδαστικού Σεισμού", Μάης 2006

Η Πανσπουδαστική Κ.Σ. Γεωλογικού, εδώ και χρόνια φιλοξενεί στα υλικά της αυτό τον μικρόσωμο Γαλάτη. Φέτος μάλιστα η ΠΚΣ στην αφίσα που έβγαλε λίγο καιρό πριν τις εκλογές, όπου αναγράφεται η απαίτηση να μην καταργηθεί το Άρθρο 16 του Συντάγματος και η ανάγκη για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν, εμφανίζεται σύσσωμο το γαλατικό χωριό προσδίδοντας το πιο δυναμικό νόημα στην έννοια της αντεπίθεσης για τα δικαιώματά μας. Ακόμα στα περισσότερα (αν όχι σε όλα) τα υλικά της ΠΚΣ Γεωλογικού πριν τις εκλογές ο εν λόγω ήρωας είχε την τιμητική του, με αποκορύφωμα την εκλογική διακύρηξη όπου σκίτσα από τις περιπέτειές του φιλοτεχνούσαν το εξώφυλλο και όλες τις σελίδες της. Έτσι, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία η αναφορά στην ιστορία αυτού του ήρωα σ’ αυτό το πρώτο τεύχος του Πανσπουδαστικού Σεισμού.
Ο Αστερίξ είναι ο βασικός χαρακτήρας του ομώνυμου κόμικ των Ρενέ Γκοσινί (σενάριο) και Αλμπέρ Ουντερζό (σκίτσα). Η σειρά ξεκίνησε το 1959 και γράφτηκε στα Γαλλικά. Μετά τον θάνατο του Γκοσινί (1977) ο Ουντερζό συνεχίζει ως σήμερα τις ιστορίες με τους κατοίκους του Γαλατικού Χωριού που αντιστέκεται στους Ρωμαίους.
Η δράση τοποθετείται στο 50 π.Χ. Όλη η Γαλατία έχει πέσει στα χέρια των Ρωμαίων. Όλη; Όχι! Οι κάτοικοι ενός μικρού χωριού στη Βρετάνη, χάρη στο μαγικό φίλτρο που παρασκευάζει ο δρυΐδης Πανοραμίξ, και που τους δίνει υπερφυσική δύναμη, συνεχίζουν να αντιστέκονται στους Ρωμαίους. Οι προσπάθειες του Ιούλιου Καίσαρα να υποτάξει το χωριό, πάντα με αποτυχημένη κατάληξη, είναι το κύριο θέμα του κόμικ. Ο Αστερίξ, ένας κοντός και δαιμόνιος Γαλάτης, μαζί με τον αχώριστο φίλο του, τον τεράστιο Οβελίξ, πάντα καταφέρνουν, με τη βοήθεια του μαγικού φίλτρου, της εξυπνάδας αλλά και της καλής τους τύχης, να χαλάσουν τα σχέδια του Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Στο τέλος κάθε βιβλίου, η νίκη επί των Ρωμαίων γιορτάζεται με ένα μεγάλο τσιμπούσι με αγριογούρουνα (αφού πρώτα δεθεί και φιμωθεί ο βάρδος Κακοφωνίξ).
Το κόμικ έχει μεταφραστεί σε 85 γλώσσες και διαλέκτους (Το Ζιζάνιον Αστερίξ στα Ποντιακά), ακόμα και στα Αρχαία Ελληνικά (Ο Αστερίκιος εν Ολυμπία, Μεταξύ Ρόδου και Ξίφους) και στα Λατινικά (γλώσσα η οποία είναι καλτ της σειράς προσδίδοντας έναν ρεαλιστικό τόνο). Έχει 280 εκατομμύρια πωλήσεις σε όλο τον κόσμο. Ίσως αποτελεί το πιο δημοφιλές γαλλικό κόμικ στον πλανήτη και οικείο ανάγνωσμα σε κατοίκους όλων των ηλικιών ανά την Ευρώπη.
Το μήνυμα της αντίστασης που μεταφέρουν στον αναγνώστη οι ιστορίες του είναι ίσως αυτό που τελικά τον έκανε τόσο συμπαθή, ενώ αποτέλεσε σίγουρα τον σημαντικότερο λόγο που επιλέχθηκε και ως ήρωας στην πολιτική εξόρμηση της ΠΚΣ.
Το μήνυμα αυτό της αντίστασης, στην πολιτική ιδιωτικοποίησης της παιδείας και της αντεπίθεσης, για την κάλυψη των αναγκών μας, είναι αυτό που θέλουμε να περάσει σε όλο και περισσότερους φοιτητές. Αν αυτό επιτευχθεί τότε σίγουρα «δεν θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι»!

ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ

Από το σύνθημα που όλοι μαζί φωνάζουμε στις διαδηλώσεις: "ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ...", από το επιστημονικό μας αντικείμενο και από το όνομα της πρωτοπόρας παράταξής μας προέκυψε και το όνομα αυτής της σελίδας που είναι το όνομα της εφημερίδας που εκδίδουμε. Εδώ δίνεται η δυνατότητα σε όλους τους επισκέπτες και κυρίως στους φοιτητές του τμήματος να παραθέσουν τις απόψεις τους, να παραθέσουν άρθρα ή να σχολιάσουν όσα βλέπουν, ακούν, διαβάζουν και συμβαίνουν στη σχολή.

Περιμένουμε τα άρθρα με e-mail στη διεύθυνση: ciberfoivos@yahoo.gr